Επιδιώκει κάπου στο μέλλον πρωτογενή πλεονάσματα ώστε να μπορεί η Ελλάδα να βγει στις αγορές την επόμενη μέρα της αναδιάρθρωσης. Τα πρωτογενή όμως πλεονάσματα απαιτούν μια άλλη Ελλάδα από αυτήν που ξέρουμε. Η παρούσα αδυνατεί με οποιονδήποτε τρόπο να ελπίζει σε αυτόν τον στόχο.
Πρέπει μάλλον να αποδεχθούμε ότι το μνημόνιο δημιουργήθηκε ως μηχανισμός ΣΤΟΧΕΥΜΕΝΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ και αναδιάρθρωσης των υπαρχόντων δομών της οικονομίας μας
"ΑΥΣΤΡΙΑΚΟΥ ΤΥΠΟΥ".
Το μνημόνιο έχει σκοπό να καταστρέψει το καταναλωτικό μοντέλο ανάπτυξης που στήριξε το ΑΕΠ όλα τα προηγούμενα χρόνια, να κατεδαφίσει την ιδεοληψία του Κράτους "πατερούλη" και να στρέψει
την οικονομία προς την ανταγωνιστική παραγωγή προϊόντων ή υπηρεσιών. Η γκρίνια εναντίον του σε αυτή την χρονική στιγμή δυστυχώς είναι μέτρο της επιτυχίας του, και μάλλον δεν λαμβάνεται υπόψη από τους υπόλοιπους εταίρους μας στην ΕΕ ή το ΔΝΤ (που έχει δει το έργο άπειρες φορές και δεν ιδρώνει το αυτί του έτσι κι αλλιώς).
Οι εταίροι μας στην ΕΕ εσκεμμένα μας στήριξαν με χρήμα των φορολογουμένων τους από τους δικούς τους προυπολογισμούς, δεν χρησιμοποιήθηκε μόνο χρήμα των αγορών. Αυτό σημαίνει ότι ΕΠΙΔΙΩΞΑΝ να φορτώσουν την οικονομική βοήθεια με ένα τεράστιο ΗΘΙΚΟ ΒΑΡΟΣ που θα δεσμεύει και εμάς και τις κυβερνήσεις που μας δάνεισαν.
Αυτό το ηθικό βάρος σε συνδυασμό με την χρόνια ΑΝΑΞΙΟΠΙΣΤΙΑ και ΔΙΑΦΘΟΡΑ τόσο του πολιτικού μας προσωπικού όσο και της κοινωνίας, όχι μόνο επέφερε τον μηχανισμό, αλλά και τον όπλισε με ΒΟΥΡΔΟΥΛΑ (βοήθεια σε δόσεις) γα να επιτευχθούν οι στόχοι του.
Γκρινιάζουμε για το μνημόνιο, λέμε ότι είναι ατελέσφορο, αντιαναπτυξιακό, αδιέξοδο κλπ, κλπ, θάβει την οικονομία καθιστώντας δύσκολη ακόμη και την δική του πιστή εφαρμογή. Έτσι είναι όμως γιατί
έτσι σχεδιάστηκε!
Τα κεφάλια στην ΕΕ και το ΔΝΤ που το έφτιαξαν δεν είναι ηλίθιοι, ξέρουν μαθηματικά και οικονομική ιστορία, οι επιπτώσεις του και τα "αδιέξοδά" του έχουν εν πολλοίς προβλεφθεί και μετρηθεί.
Δεν είναι μηχανισμός ανάπτυξης, αντίθετα του είναι ανεπιθύμητη οποιαδήποτε ανάπτυξη βασίζεται στις παλιές δομές, γιατί απλά θεωρεί ότι θα κουκουλώσει το βασικό πρόβλημα και θα δώσει αφορμή στους πολιτικούς να ξαναγυρίσουν στο γνωστό τους σπορ των πελατειακών εξυπηρετήσεων.
Είναι σχεδιασμένο να φέρει μείωση της κατανάλωσης και στροφή στην παραγωγή μέσα από ανεργία, λουκέτα και ύφεση. Πιθανότατα μάλιστα, έχει σχεδιαστεί να είναι μακροχρόνιο ώστε μέσα από την κρίση και την ύφεση να "ξεχαστεί" από τον Νεοέλληνα το "ένδοξο" παρελθόν της μεταπολιτευτικής Ελλάδας και να πριμοδοτηθεί δια του μαστιγίου η νοοτροπία τύπου αλά γκρέκα.
Η γκρίνια για το μνημόνιο είναι απαραίτητη πολιτική και διαπραγματευτική τακτική για να απαλυνθούν κατά το δυνατόν οι διαδικασίες του, όμως έχω την εντύπωση ότι δεν θα επιφέρουν κανένα σημαντικό αποτέλεσμα γιατί είχαν ήδη προβλεφθεί και υπολογιστεί. Παράλληλα με την γκρίνια ο Έλληνας πρέπει να βρει τρόπους προσαρμογής στα νέα δεδομένα.
Η υπεράσπιση της παλιάς τάξης και των κεκτημένων θα γίνει, αλλά είναι ατομικό και κοινωνικό καθήκον όλων μας να αναληφθούμε στη νέα πραγματικότητα που ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΑ έρχεται και να κινηθούμε επιθετικά προς αυτήν, αντί να αυταπατόμαστε δίνοντας μάχες οπισθοφυλακών. Η δημιουργική καταστροφή είναι διαδικασία απόλυτα συνυφασμένη με την λειτουργία της Φύσης, η Φύση εξελίσσεται και μέσα από καταστροφές.
Τα πλάσματα που τελικά επιβιώνουν σε κάθε κύκλο φυσικής καταστροφής είναι αυτά που προσαρμόζονται έγκαιρα στις νέες συνθήκες ανεξάρτητα από το μέγεθός τους. Όσα προσκολλώνται και υπερασπίζονται το παρελθόν βασιζόμενα στην πρότερη ισχύ και τα κεκτημένα τους, τώρα απλά τα βλέπουμε ως σκελετούς στα μουσεία.
11/11/2010 M. Ροδόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου