Είναι τρελό? Είναι πολύ?

Από mail:

Δεν ειναι οτι τα βλεπω μαυρα,απλα πιστευω οτι εχουμε φτασει σε ενα σημειο απο οπου δεν υπαρχει επιστροφη. Μονο εμπρος και ριζικη αλλαγη.

Θυμωνω γιατι ενω 'βλεπω' εδω και χρονια αμφισβητισα τον εαυτο μου και δεν εκανα τις απαραιτητες αλλαγες ωστε και εγω να νοιωσω καλυτερα αλλα και να μπορω να προσφερω διεξοδο σε αλλους που δεν βλεπουν τοσο ξεκαθαρα και που τωρα βρισκουν τον εαυτο τους στο χειλος του γκρεμου. Θελω να ειμαι μερος της αλλαγης, να κανω πραξη την θεωρια για να μπορεσω τοσο εγω αλλα και ο συνανθρωπος μου να βγει απο την βαρβαροτητα της κοινωνικης παρακμης που αφησαμε να δημιουργηθει.

Θεωρω οτι σημερα υπαρχει η αναγκη της προσωπικης ευθυνης απεναντι στα πραγματα. Μπορει να μην μπορω να πολιτευτω η εποικοινωνησω σε μεγαλη κλιμακα αλλα σαφεστατα δυναμαι να διατηρησω τον εαυτον μου απεναντι στην αλλοτριωση και την διαβρωση. Θελω να ξεκοψω, να φυγω απο αυτο το παρτυ της καταναλωσης οπου τελικα οι επικτητες επιθυμιες μου εγιναν οι αναγκες μου και η σκλαβια μου.

Γιατι να αυτοκτονουν μαζικα οι Ινδοι αγροτες οταν οι μεσαζοντες πλουτιζουν ενω οι ιδιοι δεν μπορουν να ανταπεξελθουν λογω των νομων που εχουν θεσπιστει?  Γιατι οι αγροτες μας να βαζουν στην χωματερη την σοδεια τους επειδη η πολιτεια τους  πολεμαει και την ιδια στιγμη τα παιδια στην Αφρικη να λιμοκτονουν?

Γιατι να δινονται επιδοτησεις να σταματησω να καλλιεργω τις ελιες μου η τα καπνα μου? Αντι αυτα τα λεφτα να δινονται στους αναξιοπαθουντες και η περισια μου σοδεια σε αυτον που το χρειαζεται?
Γιατι να βλεπω τον πονο, τον τρομο στα ματια της/του φιλου μου μηπως και μαθευτει οτι δεν εχει χρηματα πια και δεν ανηκει στους εχοντες και κατεχοντες?
Γιατι να βλεπω την τεραστια προσπαθεια που καταβαλλει ο συνανθρωπος μου να 'κανει' δημοσιες σχεσεις ξοδευοντας τα τελευταια του χρηματα μπας και βρει καμμια δουλεια οπου θα εγαζεται ατελειωτες ωρες για απανθρωπες αποδοχες εως τα 65 του τουλαχιστον χωρις να μπορει με αξιοπρεπεια να εξασφαλισει τα απαραιτητα για την οικογενεια του?

Αναρωτιεμαι σε πιο πανεπιστημιο πηγε, ο Λεοναρντο Ντα Βιντσι, o Mπιλ Γκειτς, ο Γουινστον Τσωρτσιλ,ο Γουωλτ Ντιζνει ?
Γιατι 'πρεπει' το καλο να ειναι ακριβο? Δηλαδη η Κυρια του Ταδε Επωνυμου Κυριου ειναι καλη ενω η μαμα μου η μοδιστρα απο την Καισαριανη ειναι κακη?
Γιατι να τρωω πορτα απο τον πορτιερη στο ταδε κλαμπ επειδη εχω Τογιοτα Γιαρις μιας δεκαετιας ενω ο αγνωστος x με το Χαμμερ μπαινει ανενοχλητος και με τουπε?
Γιατι να δεχομαι μαζικες απολυσεις απο αφεντικα που ουτε το ονομα μου δεν γνωριζουν?
Γιατι να τρωω μεταλλαγμενα? Γιατι να πινω μολυσμενο νερο? Γιατι εγω που κανω την δουλεια να παιρνω 600 Ευρω ενω το αφεντικο μου που εχει τις διασυνδεσεις  και παιρνει τα δανεια και τις επιδοτησεις (εχει πιο πολλη ευθυνη) να μην παιρνει 600* 10, ητι 6000 αλλα παιρνει 6 η και 60.000.000?Αυτο ειναι το λογικο? Αυτο θεωρουμε πολιτισμο?

 Γιατι δεν αρχίζουμε να αξιολογούμε ποιος είναι ικανός και χρήσιμος και όχι αναγνωρίσιμος. Οι μανάδες να μην ζητάνε απο τις κόρες τους να γινουν αντιγραφα της Παρις Χιλτον και οι γυιοι τους γκολντεν μποις.Δεν αντεχω να βλεπω την παντελη ελλειψη αυθεντικοτητας που διεπει την κοινωνια μας.

Οι αγρότες να επιστρέψουν στα χωράφια.  Η συζητηση να παψει να ειναι  σε ποιο  ριάλιτι μπορεις να μπεις αλλα στο τι καινουργιο δημιουργικο πραγμα ανακαλυψες που απαλυνει την ζωη μας.

Οχι δεν χρειαζομαι λαιφ κοουτς να μου τα παιρνει για να μου πει πως να με 'πουλησω' καλυτερα, προζακ και Ζυπρεξα για να μην αισθανομαι,στυλιστα για να γινω κοπια σου,ψυχιατρο για τον σκυλο μου που δεν με ακουει,Ρωσιδα για την μαμα μου,Μολδαβεζα για τον μπαμπα μου,κρυσταλους για να με εξισοροπισουνε,δασκαλο για να τον κανω ανωτερο μου και να αποδεχτω την κατωτεροτητα μου.
Οχι.
Κοινη λογικη χρειαζομαι, πνευματικη διακριση,αποδοχη του εαυτου μου αλλα και του συνανθρωπου μου,εγκρατεια.

Η εποχη μας καλει οχι για επανασταση αλλα για ανταρσια. Αφηνοντας το παρελθον  μπορουμε να βρουμε/αναπτυξουμε το καινουργιο.  Οσο ομως επιτρεπουμε την διαβρωση μας μενοντας κοντα στο συστημα γινομαστε μια ακομη στατιστικη στον τομεα της επαναστασης. Και δες που μας εχουν φερει οι επαναστασεις. Στο φοβερο μας σημερα.Φοβάμαι, όπως όλοι μας. Αλλά θέλω και να συντριβεί ένα σύστημα που αναπαράγει μονο σαπίλα. Που αποκαλει Δημοκρατία τον ασυδοτο καπιταλισμο, Δικαιοσύνη την πληρη  ατιμωρησία και το να μετράμε την απόδοση δίκαιου με τη σύγκριση τραπεζικών λογαριασμων  κι Ευτυχία την κενότητα και τον μιμιτισμο. Φοβάμαι και λυπαμαι. Γιαυτο θελω να τελειωνουμε με αυτο το συστημα ετσι ωστε να μπορεσουμε να χτισουμε τις βασεις για μια πιο ουσιαστικη ζωη.

Κυταζω γυρω μου και βλεπω:  μεταπτωσεις,αγωνια,αγχος,αβεβαιωτητα,τυχοδιωκτισμο,μικρο/μεγαλοσυμφεροντα,παθητικοτητα,,ξεπεσμο,κοινωνικο αδιεξοδο και οξυτατο ταξικο αγωνα που συντομα θα οδηγησει σε πιο καταπιεστικους νομους και αιματοχυσια.

Ζητω μια οαση στην ερημια οπου αναπτυσουμε: εποικοινωνια,ανεξαρτησια,εγκρατεια, αλλελεγγυη,φιλια στην υψιστη μορφη της,ουσιαστικο δημοκρατικο πνευμα,υψηλο φρονημα.

Συνεισφερουμε υλικα για την κοινη συντηρηση,μελεταμε,συζηταμε,διδασκουμε,μαθαινουμε και απολαμβανουμε σαν μια παρεα μια οικογενεια.Ειναι τρελλο? Ειναι πολυ?